Στο endlessdream φαίνεται να μην άφησε τα ίχνη του το 2008.. Και κάπως έτσι θέλω να θυμάμαι αυτή τη χρονιά(ή μάλλον να μην τη πολυθυμάμαι!). Ενώ κάθε χρόνο συμβαίνουν πράγματα άσχημα που μας στεναχωρούν, αυτή η χρονιά απλά μου άφησε μια περίεργη πικρή γεύση και μια μεγάλη δόση γκαντεμιάς. Ενώ συνέβησαν και κάποια καλά πράγματα, υπάρχει ένα απροσδιόριστο συναίσθημα που δε με αφήνει ούτε κρυφά από τον ευατό μου να χαμογελάω όταν αναλογίζομαι το 2008. Δεν ξέρω, ίσως μια Άση Μπήλιου να μπορούσε να δώσει μια καλύτερη εξήγηση για αυτά τα ψυχολογικά και όλους τους πλανήτες που πρέπει να χόρευαν τρελά γύρω μου...!
Ένα χρόνο μεγαλύτεροι λοιπόν όλοι(όλοι υπενθυμίζω!) και σε αντίθεση με άλλες κοπέλες της ηλικίας μου, με πιάνει μια απίστευτη μελαγχολία καθώς μεγαλώνω φοβάμαι ότι κάποια στιγμή δε θα μπορώ να διατυμπανίζω ότι είμαι παιδί και να προφυλάσσομαι από αυτή τη δικαιολογία. Πάντως καλά λένε..όσο περνάνε τα χρόνια βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα. Μπορώ να πω ότι έχω αρχίσει, μετά από πολύ προσπάθεια και άπειρες ώρες συζητήσεων με τις φίλες μου, να προσπαθώ να ψυχολογώ τους ανθρώπους και να φέρομαι διαφορετικά στον καθένα. Το ιδανικό θα ήταν όλοι να μπορούσαν, ή έστω να προσπαθούσαν να κατανοήσουν τον τρόπο σκέψης του απέναντί τους.. Εμένα δε μου φαντάζει τόσο εξαιρετικό, θα μπορούσα να πω ότι είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Βέβαια όλα αυτά θα είχαν νόημα σε ένα κόσμο που τα πράγματα και οι πράξεις συνοδεύνται με αμφρίδρομες κινήσεις και κατανόηση. Τελικά συνειδητοποιώ ότι όλες αυτές οι ώρες συζητήσεων έχουν πάει χαμένες. Δεν έχω καταλάβει τίποτα ακόμα για τις ανθρώπινες σχέσεις...Φτου!
Όλα αυτή την εποχή είναι ιδιαίτερα ρευστά στα περισσότερα επίπεδα και είναι ίσως η πρώτη φορά που άρχισα να προβληματίζομαι ουσιαστικά και εις βάθος για την πορεία της ζωής μου. Είναι κάπου εδώ που συνειδητοποιείς το χάσμα μεταξύ των ονείρων σου(που μέχρι κάποια στγμή δε φάνταζαν τόσο πολύ ως όνειρα, αλλά ως μελλοντικά γεγονότα εύκολα να πραγματοποηθούν) και της πραγματικής ζωής. Πλέον δεν ανήκω στο φοιτητικό κοινό και μερικά μαθήματα που με κράταγαν μακριά από το πτυχίο σηματοδότησαν τελικά την αλλαγή μιας εποχής και την αναδιοργάνωση όλου του plan. Απορώ πλέον γιατί ανυπομονούσα και έπρηζα όλο τον κόσμο για το πότε θα πάρω το πτυχίο μου..Μάλλον τα είχα κάπως διαφορετικά τα πράγματα στο μυαλό μου! Πίστευα ότι θα βρω τη φανταστική δουλειά, θα κάνω έναν πολύ ενδιαφέρον κύκλο και θα καταπλήξω τον κόσμο(κυρίως τον οποιοδήποτε προισταμενό μου) με τις φοβερές και φρέσκιες ιδέες μου και την ευφυία μου. Αλλά βασικά τίποτα από τα παραπάνω δε συνέβη..γιατι πολύ απλά εγώ έμεινα με το πτυχίο! Ούτε δουλειά, ούτε νέος κύκλος, ούτε κάποιος καταξιωμένος businessman ξετρελάθηκε με το μυαλό μου! Νομίζω πως από τα τέλη Σεπτέμβρη πρωταγωνιστώ στη "μερα της μαρμότας", καθώς ζω μια απίστευτη ρουτίνα και απραξία που δεν έχει προηγούμενο!!! Και ίσως κάποιος που με ζει καθημερινά να θεωρεί ότι υπερβάλλω, αλλά μάλλον ευελπιστούσα σε πιο μεγάλα πράγματα και με ευκολότερο τρόπο.. Η αλήθεια είναι -για να μηνα δικώ τον ευατό μου-πως και η οικονομική κρίση δε με βοηθάει στο να εισχωρήσω σε μια εταιρία και να καταπλήξω τα πλήθη... Το μόνο που μένει είναι να περιμένω και να κάνω και αυτά τα αγγλικά για να πάρω άλλο πτυχίο, αφού το proficiency δεν κάνει για τα μεταπτυχιακά. Τουλάχιστον ξεγελάω κάπως τον ευατό μου και τους γύρω μου ότι κάνω κάτι.. Απλά νομίζω πως βρίσκομαι στην πρώτη ουσιαστική μεταβατική φάση της ζωής μου.. Είναι κάπου εκεί που νιώθεις ότι κάτι έχεις αρχίσει να καταφέρνεις, που αρχίζεις να θέλεις να γίνεις ανεξάρτητος και να φύγεις από το σπίτι των γονιών σου αλλά δε μπορείς. Είναι που θέλεις να κάνεις μια καινούργια αρχή και να προσπαθήσεις αλλά δεν υπάρχουν ευκαιρίες, είναι κάπου εκεί που θέλεις να μείνεις μόνος σου σαν τρελός αλλά δε θέλεις να στερηθείς και τη ζωή που κάνεις γιατί είσαι ακόμα πολύ μικρός. ΔΕν ξέρω, για μενα τουλάχιστον η απόφαση να μείνεις μόνος σου, προυποθέτει ότι θα μείνεις ΜΟΝΟΣ σου, χωρίς καμιά οικονομική βοήθεια από τη μαμά και τον μπαμπά.Αλλιώς δεν είναι ανεξαρτησία αλλά καλοπέραση ά βαθμού. Είμαι λοιπόν σε αυτή τη φάση, που θέλω δουλειά για να αρχίσω να ανεξαρτοποιούμαι και να αρχίσει να μπαίνει σε μια σωστή ρότα η ζωή μου..έλα όμως που δουλειά δε βρίσκω! Και μετανιώνω πολύ γιατί τόσα χρόνια έκραζα όλους αυτούς που λέγανε ότι δε βρίσκουν δουλειά στο αντικείμενο τους και είναι άνεργοι.. Πόσο λάθος ήμουν! Περιμένεις τόσα χρόνια να πάρεις το πτυχιό για να δουλέψεις εκεί που γουστάρεις και ονειρευόσουν και δε μπορείς -τουλάχιστον μέχρι να απελπιστείς-να κάνεις κάτι που δε σε γεμίζει καθόλου ή το έκανες για να βγάζεις το χατζιλίκι σου όταν ξεκίναγες την ακαδημκή σου πορεία..
Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο μου post για το νέο έτος...! Σας κατέπληξα ε??
ΞΑναμπαίνουμε δυναμικά με ωραίες μουσικές και την ανθρώπινη επαφή από αυτή την ρομαντική, κατά τη γνώμη μου, πλευρά του internet!!
Οτι κι αν λένε...internet connecting people!!!!

Happy New ...ME!!!!

Ε ναι λοιπόν.....ακόμη μία Πρωτοχρονιά μας προσπέρασε τόσο εμάς, όσο και λίγα ακόμη δισεκατομμύρια ανθρώπων... Οι γιορτινές μέρες έφτασαν στην κορύφωσή τους και το ντελίριο των Χριστουγέννων κάπου εδώ αρχίζει να υποχωρεί, ώσπου σύντομα θα επιστρέψουμε όλοι στους καθημερινούς και γνωστούς ρυθμούς μας, χωρίς αυτό το χαζό χαμόγελο, συνειδητοποιώντας ένα πλήθος όχι και τόσο ευχάριστων καταστάσεων...
...όπως το πώς εκτοξεύτηκε η πιστωτική , πως εξαφανίστηκε το ΔΩΡΟ, το πόσο κίνηση αντιμετώπισες την πρωτοχρονιά και διάφορα άλλα τέτοια "μαγικά" και μυστηριώδη ερωτήματα.. Αλλά όχι όχι...ίσως δε θα έπρεπε να γκρινιάζω...αλλά μόλις διανύω την 4η μέρα μέσα στο σπίτι καθώς όλοι οι υπόλοιποι πιθανότατα δεν θα έχουν ξυπνήσει από τα βραδινά γλέντια.. Δεν ξέρω πως να πάρω συμβολικά την πρώτη επαφή μου με το 2008... ότι με βρήκε ο νέος χρόνος ξαπλωμένη και άρρωστη στο κρεβάτι...ή ότι είμαι ξύπνια από το πρωί εμφανώς καλύτερα και φρέσκια όσο οι άλλοι κοιμούνται ακόμα..?Όλα είναι σχετικά, ίσως είναι και μια αντιστοιχία του χρόνου που φεύγει ταλαιπωρημένος και κουρασμένος και του νέου ολόφρεσκου που μόλις ήρθε!
Μπορώ να πω ότι πέρασα πολύ πολύ όμορφα αυτές τις μέρες (αν εξαιρέσουμε τις τελευταίες 4 μέρες όπως προείπα)... κι αυτό όχι επειδή ήρθαν τα Χριστούγεννα αλλά επειδή έχουν επιστρέψει όλοι οι φίλοι που σπουδάζουν μακριά και γενικότερα όλα τα μαγαζιά είναι γεμάτα και όλοι έχουν διάθεση γιατί πήραν ή έδωσαν δώρα ή επειδή γιορτάζουν αυτό το μήνα. Δεν ξέρω αν είναι όλα αυτά ανεξάρτητα από τα Χριστούγεννα, προσπαθώ πλέον να απαγκιστρωθώ από αυτή τη θεωρία...και την όλη ιδέα του πνεύματος των Χριστουγέννων.. Μπορούμε όμως, κι ακόμη κι αν μπορούμε...θέλουμε? Όλα γύρω από την ανασφάλεια και την ανάγκη του ανθρώπου για επιβεβαιώση των γύρω του είναι.. Σίγουρα έτσι εξηγούνται και τα δώρα και το κλίμα και οι στολισμοί και οι οικογενειακές καταστάσεις και τα ατελείωτα τραπέζια με φαγητά.... Έτσι εξηγείται, αλλά μήπως όντως το χρειαζόμαστε όλοι αυτό... Ωστόσο, εγώ δεν βγήκα χθες(οοοοοοοοοοοο), δεν έπαιξα χαρτιά, αλλά αντιθέτως έκαστα μέσα, άρρωστη και πάλι νιώθω αρκετά φυσιολογικός άνθρωπος, με χέρια και με πόδια που θα βγει σήμερα υπό πιο ανθρώπινων συγκυριών... Απλά όσο πιο έντονα ανυπομονούμε και ζούμε αυτές τις μέρες , τόσο πιο μελαγχολικά και απότομα συνερχόμαστε στην καθημερινότητά μας, μετά την 1η του Γενάρη.. Αλλά από την άλλη, μήπως όλοι το χρειαζόμαστε αυτό, απλά για να νιώθουμε πιο ανθρώπινοι, πιο αγαπητοί, πιο ενδιαφέροντες, πιο δημοφιλείς.. Είναι όπως και τα γενέθλια...θέλουμε που και που να νιώθουμε πιο ξεχωριστοί, πιο όμορφοι.. Κάτι τέτοιο μάλλο γίνεται και με τα Χριστούγεννα...είναι προσωπική υπόθεση που απλά δεν πρέπει να μας επηρεάζει αλλά και να μας κάνει μια φορά το χρόνο να κοιτάξουμε μέσα μας και να δούμε πως τα πήγαμε και αν πρέπει να αλλάξουμε ίσως λίγο ρότα.... Κι εγώ γι΄αυτό ευγνωμονώ αυτή την εποχή...όσο κι αν γκρινιάζω, όσο κι αν κάποτε νόμιζα πως έφερναν ευτυχία...γιατί αλλάζω ρότα... New era..new mood...

...Καλά να περνάτε όλοι και να ζείτε κάθε καινούργιο μήνα αυτού του χρόνου..τα δικά σας Χριστούγεννα και να έχετε πάντα μέσα σας το δικό σας μοναδικό και μαγικό πνεύμα να σας οδηγεί....

ΚΑΛΗΜΕΡΑ 2008

L O N D O N

Μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα και μόλις επέστρεψα από το διάσημο Λονδίνο. Το παρθενικό μου ταξίδι στην απίθανη φωτισμένη πόλη με τους μεγάλους δρόμους, τα μαύρα taxi και την ποικιλία του 18 εκατ. πολυεθνικού πληθυσμού. Πάντα ήθελα να πάω στο Λονδίνο, δεν περίμενα όμως να το ερωτευτώ. Ένας απίστευτα μουντός και δυφορούμενος τόπος, που συνδυάζει πολιτισμούς και διάθεση με έναν απίστευτα μαγικό τρόπο. Με χαρακτηριστικό το πολύ κρύο και τη συννεφιά, είναι πανέμορφο να περπατάς στα προάστια του Λονδίνου με τα τεράστια πεζοδρόμια και ένα Starbucks στο χέρι, τρεμόμενη καθώς προσπαθείς να καπνίσεις. Διαφορετικοί άνθρωποι να συνυπάρχουν, διαφορετικής χώρας, πολιτισμού και χρώματος σε μια τεράστια πόλη που ο ήλιος διστάζει να εμφανιστεί . Τι να πρωτοπώ? Για τις 10 γραμμές underground-που υπάρχουν από τον 19ο αιώνα-, για το κέντρο του Λονδίνου, για το πράσινο, για τον τρόπο ζωής ή για τα εκπληκτικά κτίρια? Μια από τις πιο εμπορικές πόλεις του κόσμου που ταυτόχρονα μπορεί να σε ηρεμήσει με έναν μόνο απλό περίπατο...
Oxford Street... Από τους πιο διάσημους δρόμους του πλανήτη, με ατελείωτα μαγαζιά να τη διακοσμούν. Η πιο στολισμένη περιοχή της πόλης, με αμέτρητους ανθρώπους να ξεφυτρώνουν από παντού. Η χαρά της γυναίκας αλλά και κάθε άλλου καταναλωτή. Από το τεράστιο και μεγαλοπρεπές Apple Store μέχρι τα απίστευτα και επιβλητικά Selfridges, κάθε άνθρωπος που σέβεται την αγοραστική του δύναμη οφείλει να τα επισκεφτεί. Ιδιαίτερα δημοφιλή και πολυάριθμα είναι τα TOpShop που ενίοτε σχεδιάζει και η Kate Moss, καθώς και κάθε οίκος και εταιρία που επιθυμεί κανείς να επισκεφτεί είναι ΕΚΕΙ. Ένας τεράστιος και απίστευτα στολισμένος στόχος για κάθε επισκέπτη της πόλης. Φυσικά, μιλώντας για ψώνια δε θα μπορούσα να μην αναφέρω τα Harrods, που είναι από τα πιο ακριβά πολυκαταστήματα ever. Απίστευτο κτίριο, απίστευτα κομμάτια αλλά πολύ μα πολύ πιο ακριβό από τα αντοίστοιχα ελληνικά. Περά , λοιπόν, από το shopping, το Λονδίνο έχει να παρουσιάσει πανέμορφα άλλα πράγματα. Το επιβλητικό (και πολύ πολύ ψηλό) Big Ben, που στολίζει το λονδρέζικο Τάμεση, το British Museum με τα δικά μας παρθενώνεια μάρμαρα, το Science Museum που έχει γυριστεί και το "Museum" με τον B.Stiller, το διάσημο Μadame Τussauds-το πιο happy museum ever- αλλά και η φανταστική Tower Bridge, όπου στη γύρω περιοχή επικρατεί το newyork style αρχιτεκτονικής... Το παλάτι της Βασίλισσας, όπου πέτυχα και την καθημερινή εθυμοτυπική αλλαγή της φρουράς της, αλλά και τα μεγάλα και υπέροχα καταπράσινα πάρκα, που οι Άγγλοι δε διστάζουν να κάνουν πικνικ με την παραμικρή εμφάνιση του ήλιου.
Εγώ έμενα στο South Kensington , το οποίο θεωρείται μάλιστα από τις αρκετά καλές περιοχές της πόλης, συνειδητοποιώντας ότι θα ήθελα να ζήσω ένα κομμάτι της ζωής μου εκεί. Απίστευτος τρόπος ζωής, με κλίμα ιδιαίτερα μελαγχολικό και ρυθμούς, τουλάχιστον όσον αφορά τη διασκέδασή μας, πολύ διαφορετικούς. Συγκεκριμένα, τα μεγάλα και γνωστά clubs είναι κυρίως prive και μπαίνεις μέσα με πρόσκληση, συνήθως αφού περιμένεις ώρες στην ουρά. Έτσι, επισκέφτηκα το ξακουστό Soho, την ψυχή του Λονδίνου, όπου είδα αρκετές Αγγλίδες να κυλιούνται κάτω μεθυσμένες και να παραπατάνε, άλλες παρέες να τσακώνονται με αποτέλεσμα τα σκισμένα ρούχα και την αστυνομία.. Μέσα σε αυτή την έντονη φάση ήπιαμε υπέροχα cocktails σε ένα τέλειο μαγαζί με απίστευτη μουσική, προσπάθωντας ακόμη να συνηθίσουμε πως πρέπει να πίνουμε ποτό χωρίς τη συντροφιά του τσιγάρου. Ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα της πόλης κατά τα δικά μου δεδομένα, καθώς έπρεπε να γίνω παγάκι για να κάνω ένα τσιγάρο... Απίστευτη εμπειρία, αλλά σίγουρα δεν κατάφερα να δω όλα όσα ήθελα. Ένα μέρος που αναμένεται να περάσω 1 τουλάχιστον χρόνο από τη ζωή μου... κάτι που ανυπομονώ ακόμη πιο πολύ. Ομολογώ πως ξενέρωσα που γύρισα, αν και με παρηγορεί το γεγονός ότι ήρθαν τα Χριστούγεννα(κι η Πρωτοχρονιά.εε!!).

Λίγες photos για να πάρετε μια γεύση...όσοι από εσάς δεν έχετε ήδη πάει!

Μετά από ένα μήνα απουσίας μου, αποφάσισα να επιστρέψω στο αγαπημένο μου endlessdream!! Το νέο μου post αγκαλιάζεται από ένα πολύ δυνατό κομμάτι, που μπορώ να πω πως πρωταγωνιστεί στην playlist μου τον τελευταίο καιρό.. Μόλις περάσαμε το πρώτο Σαββατοκύριακο του Δεκέμβρη και πλέον τα Χριστούγεννα είναι πολύ κοντά, καθώς ήδη άρχισε το ντελίριο του στολισμού σε όλη την πόλη.. Και αυτό μπορεί να προκαλεί πλήθος ανάμεικτων συναισθημάτων στους περισσότερους από μας.. Ήδη το πνεύμα των Χριστουγέννων αρχίζει και παρυσφρύει σιγά σιγά μέσα μας, με διαφορετική επιρροή βέβαια στον καθένα... Αλλά δε θα μιλήσω τώρα για τα Χριστούγεννα, έχουμε άλλωστε αρκετές μέρες ακόμα για να ονειρευτούμε ή να ευχηθούμε να περάσουν γρήγορα... ανάλογα με την φάση και τη διάθεση έκαστου..!!
Πάντως , ένα έχω καταλάβει...Γενικότερα εμείς οι άνθρωποι δεν πάμε καλά, καθόλου καλά. Άλλα νιώθουμε, άλλα λέμε, άλλα κάνουμε, άλλα ονειρευόμαστε, άλλα σκεφτόμαστε...Οι περισσότεροι έχουν την τάση να κλαίγονται και να λένε ότι τπτ δεν τους πάει καλά και πόσο αυτή η πολυσυζητημένη που**να η ΤΥΧΗ δεν είναι με το μέρος τους. Υποτίθεται βέβαια πως είμαστε τα πιο ευφυή πλάσματα αυτού του ταλαίπωρου κόσμου, αλλά συνεχώς συλλέγω στοιχεία για το αντίθετο. Γιατί ποτέ δεν μπορούμε να παραδεχτούμε ότι είμαστε καλά και ευτυχισμένοι? Εεεεε....αποκλείεται να μην είμαστε ποτέ!! Με το παραμικρό... μην ακούσουμε ένα τραγούδι, μην δούμε μια φώτο...αμέσως να μελαγχολήσουμε! Ειλικρινά καταντάει γραφικό!! Κι όμως..έχω κατασταλάξει πως το αίσθημα της θλίψης κατατροπώνει συντριπτικά το αίσθημα της χαράς. Είναι πιο επιβλητικό , πιο ζωντανό συναίσθημα. Πάντα υπερισχύει και στην πράξη αλλά και στις αναμνήσεις μας. Μήπως έχουμε την τάση να νιώθουμε ευάλωτοι και να μας δίνουν σημασία οι άλλοι? Ας το πάρουμε χαμπάρι... Δεν είναι ούτε ωραίο ούτε γοητευτικό να είσαι ΘΥΜΑ!! "Every Day is a Brand New Day" που λέει και ένα επίκαιρο αγαπημένο κομμάτι. Αυτό πρέπει να είναι το moto μικρών - μεγάλων, ψηλών - κοντών, δεσμευμένων- χωρισμένων, κ.ο.κ. :PP Κάτι δεν κάναμε σωστά, για κάτι μετανιώσαμε, κάτι έπρεπε να ειπωθεί αλλιώς, θα θέλαμε να ήμασταν κάπου αλλού ή να μη μαθαίναμε κάτι άλλο... Μήπως αν δεν είχαν γίνει όλα αυτά... πολύ απλά θα μιλάγαμε για κάποιο άλλο πρόσωπο, το οποίο δεν θα είχε τα ίδια βιώματα με μας? ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ.... ΤΗΑΤ'S LIFE !!! Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσουμε, τόσο πιο όμορφα και χαλαρά θα περνάμε. Τι κι αν σε κεράτωσε κυρία μου, τι κι αν δεν βγάζεις τόσα λεφτά όσα ονειρευόσουνα κύριε, τι κι αν ο γκόμενος σου δεν έχει λεφτά να αγοράσει ούτε το μπρελόκ από το Cayenne κορίτσι μου? Είμαστε οι επιλογές μας κι όσο κι αν γκρινιάζουμε... ναι ναι ... αυτό είμαστε. Δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε, πως ακόμη κι αν φανταζόμασταν τελείως διαφορετική τη ζωή μας ... τελικά τη γουστάρουμε κατά βάθος. Γιατί αν δεν την γουστάραμε... θα βρίσκαμε χίλια πράγματα να κάνουμε για να την αλλάξουμε... Άλλωστε είμαστε τα πιο ευφυή πλάσματα σε αυτόν τον ταλαίπωρο κόσμο...

Φιλιά πολλά σε όλους για ένα τρελό τρελό και πολύ πικάντικο ΠΣΚ !!!

ps: τα περισσότερα από τα παραπάνω συμπεριλαμβάνουν και τον συγγραφέα
ps2: ακούστε και το επόμενο track από ΙΚΟΝ... απλά υπέροχο και ατμοσφαιρικό!

Live to travel !!

Πριν μπει το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου, αναπολώ το προηγούμενο, που βρέθηκα στο κέντρο της Αιτωλοακαρνανίας, περνώντας από τη ορεινή Ναυπακτία, την Άμφισσα αλλά και την Αράχωβα. Ένα πολύ όμορφο ταξίδι σε χειμωνιάτικο background με χωριάτικες πινελιές.
Έμεινα σε ένα γραφικότατο χωριουδάκι, λεγόμενο Κονιάκος, που είναι σε 1100 μέτρα υψόμετρο, με τη βροχή και την ομίχλη να μονοπωλούν την ατμόσφαιρα και τον ποταμό Μόρνο να το αγκαλιάζει σε απόσταση αναπνοής. Η ομορφιά του να ταξιδεύεις με το αμάξι και να απολαμβάνεις μια υπέροχη διαδρομή, στο πλαίσιο αυτών των 3 ημερών, σε όλο της το μεγαλείο. Απλά συνειδητοποιείς ότι είναι τόσο μοναδικό το κάθε μέρος σε αυτή τη χώρα, έτοιμο να το εξερευνήσεις και να το αγαπήσεις, που σε κάνει να θέλεις να είσαι απλά ένας μόνιμος ταξιδιώτης. Ένα αναμμένο τζάκι, πολύ κρύο, ζεστά ρούχα, ένα χουχουλιάρικο σαλόνι με θέα τη Γκιώνα, καλή μουσικούλα και κρασάκι είναι η πιο πετυχημένη συνταγή για να σε γεμίσει... Μακριά από την φωτισμένη Αθήνα, την κίνηση, το πολυβόητο παρκάρισμα και το ατελείωτο ξενύχτι. Και συνειδητοποιείς ότι απλά δε σου λείπει ούτε για μια στιγμή τίποτα που να έχει να κάνει με την πόλη αυτές τις λίγες μέρες, ούτε το κίνητο σου που δεν έχει χτυπήσει... γιατί πολύ απλά δεν έχει σήμα εκεί που είσαι.
Όσο κουρασμένη κι αν ήμουν, δε δίστασα να περπατήσω το βράδυ, μετά από το φαϊ στη μοναδική ταβερνούλα του χωριού που είναι ανοιχτή μόνο το ΣΚ, σε όλο το χωριό... που το μόνο φως ήταν ένας φακός που είχαμε για οδηγό. Πρωταγωνιστής σε τέτοια μέρη ... η ΦΥΣΗ και οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοι, οι οποίοι όμως είναι τόσο φιλόξενοι, που νιώθεις ότι σε ξέρουν χρόνια ή ότι λαχταρούσαν να έρθεις στον τόπο τους...
...Σαν επισκέπτης που σέβεται τον εαυτό του, επισκέφτηκα και έκανα πεζοπορία κατά μήκος του ποταμού Μόρνου, αφού βέβαια κατεβηκα το βουνό κάνοντας συχνά στάσεις λόγω των αγελάδων, των προβάτων και των σκύλων που φαίνεται να έχουν δικαιώματα στον τόπο τους !!! Μία εκπληκτική ημέρα σε ένα υπέροχο τοπίο με το νερό και τη βλάστηση να συνδυάζονται με καλλιτεχνικό τρόπο. Υπέροχες εικόνες, καθαρός αέρας και εμείς στη μέση του πουθενά να νιώθουμε μικροί εξερευνητές.
Βέβαια αντιμετωπίσαμε άγριες καιρικές συνθηκες στο δρόμο του γυρισμού, προσθέτοντας άλλη μια εμπειρία για μένα, καθώς αναγκάστηκα να ακινητοποιηθώ στο χάος της ομίχλης πάνω σε μια πλευρά του βουνού μην έχωντας φώτα να συνεχίσω.... Φυσικά δεν πτοηθήκαμε και περιμέναμε βγάζοντας φωτογραφίες ενώ έβρεχε..!!
Μια στάση στη βροχερή Αράχωβα για φαγητό και καφέ ...και κάπου εκεί δυστυχώς συνειδητοποιούμε ότι η εκδρομή μας έφτανε στο τέλος της... Παρ΄όλα αυτά δεν μελαγχολούμε(πολύ !!) και περιμένουμε για την επόμενη εξόρμηση !!!

Θα μπορούσα να κάνω ταξίδια σε όλη μου τη ζωή από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο... Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για να ανοίξεις τους ορίζοντες σου και να μάθεις πράγματα...

...Ευτυχώς όμως ο Δεκέμβρης πλησιάζει κι εγώ πλησιάζω στο Λονδίνο !!!!!! ))))))

Pilobolus @ Athens

Είχα την τύχη να παρακολουθήσω απόψε την πρεμιέρα μιας καλλιτεχνικής ομάδας, σε ενα πάντρεμα χορού-θεάτρου. Οι Pilobolus , που υιοθέτησαν το όνομά τους από ένα είδους μύκητα φιλικό στον ήλιο, ήρθαν από την Αμερική για λίγες παραστάσεις στην Αθήνα. Πραγματικά, ένα πολύ όμορφο και πρωτόγνωρο θέαμα, με πρωταγωνιστές τα κορμιά αυτών των παιδιών με απίστευση κίνηση και πραγματικά μαγική χορογραφία. Τεχνική που ξεφεύγει από αυτά που νομίζει κανείς ότι μπορεί να κάνει το ανθρώπινο σώμα... 7 φανταστικές φιγούρες γέμιζαν τη σκηνή και με έκαναν να μη μπορώ να τραβήξω το βλέμμα μου από πάνω τους. Δε μιλάω για ακροβατικά... αλλά για τέχνη, φαντασία, έκφραση. Το θέαμα ήταν ένα mix σύγχρονου χορού με θεατρικά στοιχεία και αποτελείτο απο 5 διαφορετικά μέρη με ξεχωριστή ροή το καθένα. Το άπιαστο ταλέντο τους σε συνδυασμό με την πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική μουσική συντέλεσαν να μη βαρεθώ καθόλου, παρά μόνο να εντυπωσιαστώ. Αυτοί οι "λαστιχένιοι" καλλιτέχνες πλέκονταν μεταξύ τους με τόση ευκολία λες και το σώμα τους δεν είχε άκρα, μύες και κόκκαλα. Ο ένας τυλιγόταν στον άλλον σαγηνευτικά και όλοι μαζί χόρευαν ασυνήθιστα και συγχρόνως αρμονικά στα όρια μιας απίστευτης θεατρικής ατμόσφαιρας.

Πολύ ωραίος φωτισμός και πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες, που προβάλλονται σε κάθε μέρος του θεάματος. Ο έρωτας, το φλερτ, το σεξ, η μουσική και η τιμωρία ήταν κάποια από τα συστατικά του όλου θεάματος, αλλά με ένα περίεργο και ανατρεπτικό τρόπο. Συνειδητοποίησα πόσο έκφραστικο και καθυλωτικό μπορεί να γίνει ένα κορμί και πόσο όμορφο και γοητευτικό είναι να γεμίζει το βλέμμα σου από εικόνες που σε βάζουν να σκέφτεσαι, να αναρωτιέσαι και να ανταλλάσεις απόψεις, μέσα από πλήθος δυφορούμενων σκέψεων. Το 2ο και το τελευταίο μέρος ξεχωρίζουν κατά την προσωπική μου άποψη, για όποιον αποφασίσει να το δει...

..Ήταν ένα όμορφο βράδυ, ό,τι έπρεπε για να ξεκινήσει όμορφα η τελευταία εβδομάδα του Οκτώβρη...

ΥΓ : Σας αφιερώνω το αγαπημένο μου τραγούδι αυτή την εποχή...

Ξημερώματα Κυριακής....

Κάποτε πίστευα πως η Κυριακή είναι η χειρότερή μου μέρα, μέχρι που ήρθαν τα φοιτητικά μου χρόνια και λάτρεψα την Κυριακή..... Κι ας είναι ξημερώματα, εγώ είμαι εδώ και ας φαίνεται να είναι όλο αυτό παραίσθηση... Κι ακόμη κι αν όλα τα όνειρά σου φαίνεται να απομακρύνονται, εσύ στέκεσαι δυνατός και περιμένεις τα επόμενα, σε κάθε γωνιά της ζωής σου, ξέρεις ότι μπορείς να πραγματοποιήσεις κάποιο άλλο όνειρο, κι ας χάθηκε αυτό που λαχταρούσες να ζήσεις...... Πρέπει να σταθείς δυνατός και να αναταπεξέλθεις, άλλωστε λένε πως έχει κι ο καιρός γυρίσματα. Και κάπου εδώ αναρωτιέσαι αν όλα αυτά που λένε ισχύουν για να πάρεις δύναμη ή απλά τα είπε κάποιος αφελής ονειροπόλος. Κι όλα πλέον μοιάζουν ανόφελα και ανεξήγητα και απορείς γιατί νιώθεις ότι είσαι στο μηδέν, και η μόνη απάντηση είναι πως εσύ επέλεξες να βρίσκεσαι εδώ. Δυστυχώς ό,τι έρχεται στη ζωή είναι δική μας ευθύνη, καλώς ή κακώς... Και ακόμη και μια βραδιά γεμάτη αλκοόλ δε μπορεί να απαλύνει τη συνείδηση, που παλεύει με τη μοναχική ζωή σου... Σε ακολουθεί και διαγράφει παράλληλο δρόμο με σενα γιατί απλά έτσι είναι η ζωή σου και δεν αλλάζει. Γιατί ό,τι κι αν προσπαθείς να δικαιολογήσεις απλά δεν έχει νόημα γιατί απλά ΜΟΝΟΣ σου έφτασες ως εδώ... Όλα εμπειρίες και βιώματα μπορούν να παριστάνουν στη ποταπή ζωή σου.... Είναι πλέον Κυριακή πρωί, κι αν κέρδισα μια ώρα από τη ζωή μου , εγώ νιώθω ότι έχω χάσει χρόνια... Το θέμα είναι να ζεις και να συμφιλιωθείς με τον ευατό σου και να σταματήσεις να τον κατηγορείς συνεχώς για τη ρουτίνα που νομίζεις ότι σου προσφέρει... Όπως κάθε Κυριακή, θα ξημερώσει και θα χαθώ μέσα στις αναμνήσεις, που μοιάζουν τόσο ανιαρές.. Κι όμως κάτι ήταν στη ζωή μας. Μακάρι αυτή η εβδομάδα να προσθέσει κάτι παραπάνω στην καθημερινότητα, η οποία ήδη νιώθω οτι πολύ νωρίς με κουράζει... Κάτι άλλο ίσως μας καλεί πλέον και εμείς φοβόμαστε να το αντιμετωπίσουμε, πορότι όμως δεν είναι αργά γιατί όλα είναι κοντά και μακριά μας, αρκεί να τα εντοπίσουμε και να τα αποκτήσουμε... Όμως νιώθω ότι κοντά στο ξημέρωμα τελειώνει το αποψινό μου ντελίριο και θα πρέπει να κοιμηθώ και να ξυπνήσω ελπίζοντας για μια νέα εβδομάδα με καλύτερα πράγματα... Καλημέρα σε όλους και λυπάμαι αν σας κούρασα....